پروردگارا مرا ببخش از اینکه تظاهر به دانستن مطلبی کردم که هرگز نمی دانستم ، از اینکه زیبایی قلم خود را به رخ هر کس کشیدم از اینکه در غذا خوردن به یاد فقرا نبودم. از اینکه مرگ را فراموش کردم از اینکه در راهت سستی و تنبلی کردم ، از اینکه مالی را که به تو تعلق داشت از آن خود حساب کردم از اینکه لحظه ای به ابدی بودن دنیا و تجملاتش فکر کردم ، از اینکه خشم بر گفتارم غلبه کرد ، از اینکه فریفته مقام شدم از اینکه حرفی زدم که خود بدان عمل نکردم .

خداوندا ، از نعمتهایی که به من عطا فرمودی مخصوصاً سلامتی بدن ، کمک به هم نوع ، فکر سالم ، خدمت به کشور ، اطاعت از پدر و مادر و استاد ، توفیق عبادت ، دستگیری از ناتوانان ، و فعالیت در روزی حلال ، سپاسگزارم و هر روز هزاران بار تو را شکر می گویم.

سپاس ، سپاس ، سپاس